Η σχέση ανάμεσα στο στρες και την απώλεια μαλλιών βρίσκεται στο κέντρο των συζητήσεων για την τριχόπτωση.
Ενώ φαίνεται ότι συνδέεται με κάποιες μορφές απώλειας μαλλιών, δεν είναι πάντοτε βέβαιο αν η επίδραση η οποία ασκεί στην υγεία της τρίχας είναι άμεση ή έρχεται ως αποτέλεσμα της διατάραξης της ισορροπίας του οργανισμού, την οποία και επιφέρει μία έντονα στρεσογόνος κατάσταση.
Αυτός ακριβώς ο τρόπος με τον οποίο στρες και τριχόπτωση συσχετίζονται, αποτελεί και το σημείο πάνω στο οποίο οι γνώμες διίστανται.
Η ανανέωση των μαλλιών πραγματοποιείται σε τρεις φάσεις οι οποίες είναι γνωστές ως κύκλος ανάπτυξης των μαλλιών.
Φυσιολογικά το μεγαλύτερο μέρος τους βρίσκεται στο στάδιο την Ανάπτυξης ή Αναγένεσης κατά το οποίο τα μαλλιά αναπτύσσονται και μακραίνουν.
Στο δεύτερο στάδιο που έχει διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες τα τριχοθυλάκια συρρικνώνονται προετοιμάζοντας την τρίχα για την απόπτωση η οποία και πραγματοποιείται κατά το τρίτο στάδιο της Τελογένεσης το οποίο έχει διάρκεια τρεις με τέσσερις μήνες.
Στην περίπτωση κατά την οποία βιώνουμε μία ιδιαίτερα στρεσογόνο κατάσταση ένα σημαντικό μέρος των μαλλιών μας( περίπου 70% σε ποσοστό), είναι δυνατόν να περάσει στο τρίτο στάδιο του κύκλου των μαλλιών.
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα 3 με 4 μήνες μετά από την περίοδο του έντονου άγχους να παρατηρηθεί απώλεια μαλλιών.
Το γεγονός ότι ανάμεσα στη χρονική περίοδο κατά την οποία βιώνεται η στρεσογόνος κατάσταση και αυτή κατά την οποία πραγματοποιείται απόπτωση των τριχών μεσολαβεί διάστημα ισοδύναμο με τη διάρκεια της τελογενούς φάσης, δημιουργεί σε πολλές περιπτώσεις σύγχυση σε σχέση με την πραγματική αιτία του προβλήματος.
Έτσι σε πολλές περιπτώσεις προκειμένου αυτή να εξακριβωθεί θα πρέπει κανείς να ανατρέξει αρκετούς μήνες πριν από το χρόνο κατά τον οποίο η απώλεια μαλλιών γίνεται αντιληπτή.
Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτού του είδους η τριχόπτωση είναι αναστρέψιμη καθώς η ζημιά μπορεί να αποκατασταθεί με την παύση της αιτίας που τη δημιουργεί μέσα σε διάστημα περίπου 6 μηνών.
Σε σπάνιες ωστόσο περιπτώσεις είναι δυνατόν να συνδεθεί με μακροχρόνια απώλεια μαλλιών.
Η τριχοτιλλομανία έχει ως αποτέλεσμα την αισθητή απώλεια μαλλιών εξαιτίας του επαναλαμβανόμενου τραβήγματός τους, που χαρακτηρίζεται από την αυξανόμενη ένταση που βιώνει ο ασθενής πριν από κάθε επεισόδιο, η οποία και μετατρέπεται σε αίσθημα ανακούφισης ή και ικανοποίησης σε κάποιες περιπτώσεις με το πέρας αυτού.
Η τριχοτιλλομανία συνδέεται με διάφορες παθήσεις ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το άγχος.
Τα αίτια που σχετίζονται με την εμφάνιση της γυροειδούς αλωπεκίας είναι πολύπλοκα και ακόμα και σήμερα όχι απόλυτα ξεκάθαρα αν και διαφαίνεται η σύνδεσή της με γενετικούς, ψυχολογικούς και ανοσολογικούς παράγοντες.
Η έρευνα για τη συσχέτιση της γυροειδούς αλωπεκίας με το άγχος έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του 60 ωστόσο μέχρι και σήμερα οι γνώμες και τα ερευνητικά αποτελέσματα φαίνεται να διαφέρουν σε σχέση με την επίδρασή που έχει στην εμφάνιση της νόσου.
Επιπλέων η συσχέτιση δεν δείχνει σε όλες τις περιπτώσεις να είναι τόσο άμεση χρονικά καθώς έντονες στρεσογόνες εμπειρίες και αγχωτικές καταστάσεις του παρελθόντος είναι δυνατόν να συνδεθούν με τη γυροειδή αλωπεκία ενώ ο τρόπος με τον οποίο το άτομο διαχειρίζεται αυτές τις καταστάσεις είναι δυνατόν επίσης να έχει σημασία.
Πολλές φορές λανθασμένα θεωρείται από το ευρύ κοινό ότι το στρες αποτελεί αιτία της ανδρογενετικής αλωπεκίας.
Αν και το έντονο στρες μπορεί σε κάποιες περιπτώσεις να επιταχύνει το ρυθμό εξέλιξης της συγκεκριμένης μορφής τριχόπτωσης, σε καμία περίπτωση δεν συνδέεται με αυτή με σχέση αιτίας – αποτελέσματος.
Η ανδρογενετική αλωπεκία έχει κληρονομικές ρίζες και προκαλείτε από τη χρόνια επίδραση των ανδρογόνων στα τριχοθυλάκια σε άτομα τα οποία παρουσιάζουν ευαισθησία στη συγκεκριμένη δράση.
